„IDIL E VETMI“ NGA
TAHIR DESKU
Në
qendër të preokupimeve të Deskut janë problemet ekzistencionale që e shqetsojnë
njeriun në përgjithsi bashkë me poetin, probleme për të cilat autori mundohet
të gjej zgjidhje brenda vetes dhe në çastet e vetmisë,
duke e provuar edhe shijen e mungesës së mirkuptimit nga të tjerët. Prandaj, në
poezinë e tij shfaqet zeri i protestës, zëri i dhembjes dhe shqetsimeve të mbyllura.
Subjekti i poezisë, pothuajse në të gjitha rastet, identifikohet me fatin kolektiv,
me krajata, traumat dhe shqetsimet që e rrethojnë botën e poetit. Kjo bën që
poezia e këtij libri të jetë më përgjithsuese,më e hapur dhe konkrete në
pëmbajtjën dhe formën e saj.
Unifikimi me botën në subjektin
poetik të Tahir Deskut, është unifikim i një bote të pasur ideoemocional me ngacmime
të shumëta që ngrihen në planin ideoartistik dhe stilistik. Kësisoj, poezia e
autorit pasqyron dukshëm frymën e kohës dhe është zëdhënëse e dëshirave dhe
ëndrrave të njeriut . Bota në preokupimet e krijuesit na shfaqet e errët, e
vrazhdë, e pamëshirshme, e rëndë dhe më shumë kërkesa e obligime. Sëkendejmi, pikllimi,
vetmia, pritja shterojne durimin e autorit dhe natyrshen vjen kërkesa e tij për
tu çliruar nga kthetrat e shfrenuara të jetës.
Materia e gjallë e dashurisë,
prirja për kapjen e momenteve meditative dhe refleksive, koloriti ideoemocional
dhe ideoartistik, frekuentimi me universalen në parimin e përmbajtjes së botës
objektive dhe të asaj subjektive, janë disa nga nga veçortë që i sjellin
lexuesit kënaqësi estetike.
Haxhi Muhaxheri

Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen