Biblioteka PLEJADA
Redaktor
Ali Podrimja
Recensentë
Azem Shkreli
Eqrem Basha
Letor
Shaip Beqiri
RILINDJA
Redaksia e botimeve
Prishtinë, 1982
ME KOHEN NË GRUSHTA
Në shenjtëritë e jetës sime
Në djallëzitë e jetës sime
Zura në thua
Zjarr u bëra
Në agoni e pashë
Falltorin e vetmisë
Me kohën time në grushta
Shpjegonte prejardhjen e dashurisë
Babadiell të lutem
Bota s’e di
Poetët s’njohin perëndi
ËNDRRA
Tash je gjysmë i vrarë
I vdekur as i gjallë
Pret me ditë pret me net
Kohën që s’të zë, s’të ndjek
Kohën që s’të pret
Kështu ti thua e pastaj
Le të gëzohet bota vaj
Më pak je i gjallë, m i vdekur
Me diell nën sqetull
Majë Olimpi
Yllin e ëndrrës së fikur kërkon
Jeta është aventurë e lirë
KTHEHU
E nise namë e nise gjamë
verë për verë zbrite mes nesh
si Diogjeni i urtë dikur
me fener magjik në duar
bota të ndoqi përsëri
qielli s’të zuri
i shenjt në vetmi
kthehu një natë të vonë
bëj dritë o shqimu
( Kur ëndrra po fiket
Bota hap sy e ti
Pas çdo harrimi vjen
Me një shekull të ri)
BRAKTISJE
Të urtin vetmitar të fundit
E vrau durimi harresa e shiu
Po e përcjell me vaje e veta
Mundim i gjatë na duhet
Të gjejmë dhëmbin e fshehur
Të vrau bukuria e shpirti
Otello
Cili është më i miri ferr
S’po shohim të flasim
Bukur
Terr
Bukur
Terr
THIRRJE
Sërish sërish po më ndjek
Rrugë me rrugë nëpër jetë
Si të ngrihem si të ik
Nga ferri i fjalëve gjak
Kur trishtimi i egër më zë
Butësisht të qeshemi ne
Nëse me pahir vdesim pak
A lindemi përsëri, Hamlet
MELODI E THATË
Çmallem ngahera heq pakj mërzi
Mbi vetmi ulem i lodhur
Pesha e rëndë më rri përmbi
Këngët s’më përfillin s’më duan
Gjysmë zëri kam për vajtim
Heret më janë këputur gishtërinjtë
Melodi e thatë e mushkërive bie
Ëndrra e pret të vërtetën e vet
Kur të më zgjosh nga gjumi nënë
Mos m’i puth sytë e njomë
Kam ca derte sa ëndrra thërrime…
KALI
Botës i duhej një kalë i tillë
Që të mos mbetej pa njeri
Tash lodro nëpër njeri
Struku ndër brinjët e tij
Në botë nga një Trojë
Mund ta rrënosh perherë
Kalë i çuditshmi kalë
Botës i duhej një kalë i tillë
HABI
Numërojmë net
Ditë të reja gjurmojmë
Kafshojmë bardhë
Pimë zi
Ç’fatkeqësi
SHI ZJARR
Njeriu iku në qiell
Gjakun, dashurinë harroi
Mund të bjerë shi e zjarr
Nga trupi bota të gjëmojë
Për shembull në Hiroshimë
Ka harruar të mbijë ba
Koha kokën e bën thërmi
Djalli i fshehur nën lëkurë
Mund të bjerë zjarr e shi
LIBRI I VETMISË
FILLIM
Tërë natën s’kemi pasur gjumë në sy
Jemi përbiruar në çdo shresë zemre
Fjalët i kemi shrydhur një nga një
Derisa vetmia ka hapur gojë mbi dry
Qesh tash po tjerrin mashtrime të gjata
Rrena e bukur mbi botë po mban qetësinë
Tërë natën s’kemi pasur gjumë në sy
Thua do t’i zinim diutët e humbura shqim
Këtu e tutje nënshtruaj pagjumësinë
ZBRAZËTI KOHËSH
Pluhuri i harresës mbuloi metaforën
Diçka në mërzi po ma djeg bregoren
Shpresën e kërkoj si djalërinë e ikur
Kot e shpaloj zemrën yll i fikur
Në gotë vdes artistikisht zemra ime
Nëpër botë lëngojnë shumë kujtime
Nën sqetull mbaj shekujt i përkëdhel
E një kohë e madhe para syve më del
Mes poleve erërat e bartion vetminë
Rastësisht koka ime zihet me çmendinë
Them ikur çdo gjë dhe dasmat na lanë
Bën kohë ëndrrash e gëzimet ku vanë
Vetëm cicërrimat në portë më trokasin
Ca hije e gjëmë gjithnjë po më ngasin
Çdo natë në ëndërr vdekjen time shoh
E dallët e shpirtit tek bëhen trohë-trohë
Veç ndjenjat udhëtojnë prore ndër vegime
Thellësive të fshehta të pajetës sime
Nën qiellin e zemrës ëndrra më digjet
Malli i fëmijërisë nën vetull më piqet
Bën thatësiu kohësh është zbrazëti e madhe
Mes kësaj shkretëtire s’e gjej një qare
Ruana zot nga uji zjarri e ndryrësia them
Ikur koha lustër athua ikur ta zëmë
Po trupi i tokës prapë po na ndjek
Zjarr i nëndheshëm ballin po ma pjek
Dikur nuk dinim për unën tymin e hirin
Po toka u zberdh bashkë me durimin
E gazin e qeshjet prapë s’i ndal
Po shohim gjithçka mbeti veç fjalë
Shih si na lidhi jeta pa shpirt këmbë e kokë
Po shpirt të gurëzuar vallë duron kjo tokë
Dhoma e zbrazët nga vuajtjet rënkon
Atë që s’po e shoh syrin ma vërbon
E zgjova këtë natë, natë të mallit tim
Balada po dëgjohet, fyell s’kam për vajtim
Vetëm këtë llj kënghe arnuar e kam në vetmi
Me gjakun e pikëlluar të gishtërinjve të mi
Ç’t’i themi vdekjes jeta na përbiu në valë
Kujtimet e kohës shtresohen palë-palë
Vetëm në sytë e mi rrjedh pak dritë e bardhë
Prej zjarreve them ligj i kobshëm ka ardh’
Pluhuri i harresës mbuloi metaforën
Diçka në brendësi po ma djeg bregoren
Shpresën kërkoj si djalërinë e ikur
Kot e shpaloj zemrën se ç’del yll i fikur
JETA
S’paska gjë më të bukur në botë
Jetën ëndërr ta bësh me pahir
Kur ditët e bardha ngelin në gotë
Mbi kokë kujtimet të bëjnë magji
E di unë kush ma tall vetminë
S’bëj gjë vetëm së qeshuri pëlcita
Këtë natë dimri akujt kërcasin
Unë me laps të zi të bardhet i gris
Po jeta ka psi-mundimet e veta
Tashmë zogjtë e borës në xham
Mes zjarreve ç’mundësi t’i zgjo
Po jeta ka psiko-mundimet e veta
NATË
Si të ndez sonte llampën e vajgurit
S’ka kund dritë telat janë ngatërruar
Diku në botë ëndrra kullot gjumin
Si ta ndez sonte llapën e vajgurit
T’ia nisi një këngë prej fillimit
I tillë çfarë jam në mbretërinë e territ
Se më duket bota po fle në jermi çudi
Zëri i dritës së fikur nënshkruan humbjen
Lehtë mund të ma lexosh mërzinë në ajrin
Që e thith e zhytem në mundim
S’u besoj poetëve për diellin e natës
As përrallave të plakave vijave në filxhan´
Pasha natën e varrit pasha trupin tënd
Diku në botë ëndrra kullot gjumin
DORËSHKRIMET
Nën sqetull mbaj librin e zi të vetmisë
Ku shkruaj të bukurat e jetës, vjershat
Këtu kam dhe malin e madh të fëmijërisë
Autoportretin e leckosur syshkruarin
Kaçurelat e verdhë mbi ballin blu
Mbi to shpesh kaloj natën
Çka s’ka në malin e fëmijërisë sime
Këngë, vaje, balada e fjalë të harruara, gjithçka
Gjurmë të mbështjella me pikat e lotëve-zi
Motive dashurie të mbetura rrugëve të botës
Shpesh them kur do të përmbyset anija
Dorëshkrimet e mia në fund të detit bien
Që të takohemi në harrim tej vetmisë
FYELLI
Tash nisi i bie fyellit bjeshkët happen
S’m[ë njihet ende jam i vetmi në botë
S’përfill asgjë më shumë se këngën, jo
S’kam ligje jete vdekjes i jap fre
Kah vraponi o korba, kam unë hallet e mia
S’mund të hyni në mua jam unë vjershëtar
Mos ma ndryeni qeillin është vetëm imi
A s’ia nxorët sytë babait kurbetçar
E ma vajtuat nënën me ditë e me net
Tash nisi fyellit i bie bjeshkët happen
Heu gishtërinjtë e mi të kallur heu
Bukur po ia ndërroni në zemër Ballkani
E unë herë me ty herë me askë në botë
Për tokë qiej dete yje yje yje
Çka s’bëj
Tash nisi i bie fyellit bjeshkët i shpaloj
DRITARJA
Një ditë do t’i mbyll sytë
Gojën
Veshët
Zëra tashmë të njohur
Pas yllit vetmitar nxitojnë
Fytyrat i masim me gishtërinj
Bota gjithnjë para meje qëndron
S’më njeh as e njoh
E zezëdita marshon
Mbi njerëz
Diçka ende po më thotë
Të niset sërish këngëtimi
Të mos digjemi nga fillimi
Po ende s’po e di
Këto që nuk shihen
Janë të shenjtat e jetës
A shpirt i lodhur
Ose diçka e fshehur
Që vetëm nga dritarja mund ta shoh
Fatin e fikur
Timin
PREJARDHJA E DASHURISË
VETMI
Jam vetëm
Në dhomën time
Trëndafilin e venitur
Në gotë e shikoj
Kam etje
Shfletoj librin
Flas në gjuhën e saj
Mëngjesi është larg
Lexoj dhe ndalem
Me dhëmb shpirti
Sytë presin agun
Nuk fle
As nuk ëndërroj
SHËMBËLLIM
Kur tallem
Jetë kam thënë
Kur qaj
S’lus
Kur shëtis
Në botë derdh ujë
Kur çmendem
Mallkoj dashurinë
Kur frikësohem
Kam frikë njeriun
Kur vdes
Kurvë prapa lë
KOHË E TASHME
S’patëm kohë për dashuri
Mbrëmja derdhet
Mbi kokat
Asfaltit pikon
Sytë
KTHIMI I DASHURISË
Ç’më duhesh tash e marrë
Shih ndjenjat më janë topitur
Stinën e trëndafiltë e harrove, si munde
Kur erë frynte e shi rigonte
Mbi kokat tona rritej fati
Dhe drurin që gdhendur e patëm me durim
E mori zjarri e mori
Bukur e dhembshëm qajtëm e heshtëm
Ligjet e jetës pa i ditur
Unë njeri i shqetësimeve
Mbeta. Sot e atë ditë
Larg qiellit. Larg deteve, harrimit.
Për dashurinë s’më kujtohet ç’thashë
Vetëm të padukshmet i dua
Më shumë se dashurinë e pathënë
Kur nga gjri i harrimit kthen
Vërtet jam bërë harrestar i madh
Asgjë nuk përfill si dikur
KËTË NATË
Jam me veten time. Natë është
Në qytetin e rinisë vetëm dritat
Në dhomë një pjesë imja dhe
Vargjet e mëdha të Naimit
Ti e dashur mund të thuash
S’pata kohë
Po ç’është kohë e dashur
Ç’është:jo?!
VASHA
E humbur
Botën mori në sy
Pas lamtumirës
Trëndafilin e këputur s’e njeh
Në ëndrrën e tjetërkujt
Kërkon lulekripë
Kur happen portat e vetmisë
Hiqet në vallen blu
Sipas dëshirave të huaja
Shi kishte rënë prej kohësh
Jetë e lagur
Nga gjumi është zgjuar vonë
Vetmia kishte formën
E pasqyrës së mjegulluar
Para syve të saj
Pranvera po nisej
Nëpër vjeshtë
PËR ANITËN
E shpaloi zemrën prilli
Kujtimet i dogji në verdhësi
E dashur merri
Sytë e mi
NATË E KALLUR
Erdhi nata
E dogji gurin e durimit
Bën zhurmë
Mes
Lëkurës e gjakut
Më kujto e dashur
S’kemi shpëtim
PA TY
Nuk kam qetësi
Gishtërinjtë bien si shi
Ashti u dogj
U dogj edhe vajguri
Prapë ora një
Hëna iku
Ndërsa unë rri
LARGOHU NGA GJAKU IM
Nga jeta, vdekja ime largohu
Merri copat e zemrës e të gjakut
Në qepallat e mia
Ngrysi mbrëmjet verore
Ato që s’kthehen kurrë më
Vraji të gjitha kujtimet e gjalla
Me duar balsami
Mundimshëm le të vdesin
Pastaj largohu nga gjaku im
Koha ime ditët e mia ku vatë
Në melodinë e kollës së thatë
2. –
Malli im do të vijë si era
Pranë portës sate
Etshëm do të kumbojë zëri
Dhembjeve të tua damarëve
Kur të vijë malli
Etjen do ta kallë
Se jeta është
Më pak se të lindësh
Më shumë se të vdesësh
Për fjalën e gurëzuar
Për gjëra të tilla
S’kemi kohë, e dashur
3. –
Kur zohu im fluturon
Shoh si shkel
Zemrës sime të vdekur
Kur të kthehem një ditë
Nga harrimi
Me cilën vdekje do të na dënojnë
ËSHTË NJË DASHURI
Është një dashuri
Diku
Duart i zgjat
Mallin në mua
E kthen
Pagjumësia
E PAKRYER
Sonte
Heshtja më qëlloi
As gjaku as vuajtja
S’më zgjojnë Anitë
Me cilën dallgë t’ju vras
Ditë të humbura
Balada mori fund Anitë
VETMI E PËRGJAKUR
Anitë
Ka të sosur zjarri yt
Vetmia e përgjakur
Breguit të diellit
Merre kujtimin e zhuritur
Rrëfeju pasardhësve
Për lindjet e vdekjet
Për vetminë e gjatë
E lëvizjet nëpër zemrat tona
O ku mbeti blerimi
Shpirti i gjallë në pritje
Pa kujtim trëndafilash
Në tokën e bardhë
Anita ime e lodhur në kujtime
LAPIDAR
E kanë ngirtur me gjithë shpirt
Brumin e kish gatuar një nënë
Diku në Rrafshin e Dukagjinit
Pastaj secili prej tyre
Ia ktheu borxhin
Me nga një pjesë të trupit
MËRGIMTARËT
Kur i barti harrimi me vete
Fyellin e vendlindjes e fshehën diku
Mes shtresave të zemrës
Dashuria mbyllet në pikë gjaku
Më e bardhë se pëllumbat
Mbi lumin e ballit tim
Letrat kanë ngjyrën e tokës
Mallin shtegëtarëve ua falin
Takohemi një ditë para vdekjes
Botë e vogël, puqemi në një pikë
Do të lindet një ditë
E pathëna mes vetmisë
Larg deteve, tej qeillit të hapur
Takohemi një ditë para jetës
2
Këndej festat s’janë si dikur
Mund të digjen kujtimet
Gjithçka ka erën e bukës si gjaku
Kur etshëm vlon në damar
Në zemër zemra vdes thonë
Me shpirt hiqni mallin
Kur mbi kokë bie tjetër gur
3
S’mund të na pëlcasë durimi një ditë
Në përqafimin e fundit dritë
Fyelli i vendlindjes bëhet gur
SHTEGTIM
Hapni portat e vetmisë zogj të përvajshëm
Memecë flisni gojëamblit e mi të mjerë
Kush u lind në dimër a vdiq në pranverë
Ëndrrat e fëmijëve as flaka s’i djeg
Nga legjenda del një ditë e pathëna
Flini ndër brinjët e mia të thyera flini
Thua se vdekur kam unë zog përhiri
Merrni copat e zemrës për flamur feste
Kur fryn erë jugu ballin le t’jua ngrohë
PAK FËMIJËRI
Kur vishnim rrobat e fëmijërisë
Unë Sejdiu e Lili i vogël
Trenat gjëmonin binarëve të gjatë
Në gdhendnim durimin
Vërtet lazdran isha
Po dëshirë të madhe kisha
Të recitoja poema të gjata për Kosovën
Pranë syve të thellë të babait kurbetçar
Kur kthehej nga dheu i huaj
Tash vëllau rreshton sarrokët
U flet për Lulin e Vocërr
Gjeografinë e botës ua shpjegon
Koha ka ndryshuar thotë
Unë e babai tash shfletojmë kujtimet
Shkruar në tokën e largët
Dhe s’na vjen gjumi
NJË TË DIELE NË SHPAT
Me lahutë në dorë
Nisej Ramë Alia
Sa shumë na paska vrarë harrimi
vjet e mote s’jemi parë
po ende s’paska vdekur kujtimi
i të vetmes këngë që kurrë s’e kënduam
o plakë i urtësive
Nëse përsëri lindemi
Cilën këngë do ta këndoje për nipat
MOTIV I LASHTË
Do të bjerë shi i dhembshëm
Mbi kokat tona qielli
Zemrën tri herë do ta hapë
Po thonë:
Deri në stacionin e mbramë
S’do të mbetet asnjë gjurmë
Urtësisht dielli do të ikën
Pastaj,
Mjerë gjallesat
Kur erërat e vdekshme
Zgjohen
DITËT E FTOHTA
Era fryn kah balli
Duart e balsamosura
Nuk të përkdhelin më
Ikën ditët e bardha
Shjpirti ruan ngrohtësinë
Ditët e ftohta zgjaten
PËR ËNDRRAT DHE ERËN
Nuk mbeti asgjë
Brenda fjalëve e gjakut
Çdo gjë e thau pikëllimi
Dita humbi rrugën në pakthim
Në ç’drejtim flujturojnë ëndrrat tash
Koha kur kotet në gjumë
Fryn era
Të ftohtiot në shpirt bie
Orët tingëllojnë thekshëm
Rrugët e qytetit heshtin
Unë shqiptoj zanoret e humbura
Heshtja më flet
Me gjuhën e zjarrtë
Jeta nga dritarja
Vegon
ÇDO GJË PO HARROHET
Nata m’i këputi gjymtyrët
Harrova zërin, gjithçka
Ç’po ikin kujtimet
Shesheve të blerta
Kënga merr udhë kah ti
Në portën e qytetit të madh
A të vret vetmia
Pengu i vetmisë
Gdhend durimin ngadalë
Nata rrëshqet në heshtje
Sërish trazohem, iku dita
POEZI
Kjo këngë i ngjan vajit tim
Prej zjarreve ëndrra
U dogj
Jeta vallë ndryshuaka
Kaq shumë
*
* *
Me gishttërinj ua gjej rrugën syve
Askund çelsat e portës magjike
Prapë vetmiua e madhe hap sy
Gjithnjë e më shumë
Gjen veten në mua
Hostori e zbuluar në gjak
___
E falënderojmë shkrimtarin Biser Mehmeti që na e dërgoj librin e Tahir Deskut "Prejardhja e dashurisë".
H. Muhaxheri
Përshëndetje djema, 3 muaj më parë i dashuri im u nda me mua. Gjithçka filloi kur shkova në kampin veror dhe po përpiqesha të kontaktoja me të, por nuk po kalonte. Kështu që kur u ktheva nga kampi, e pashë atë me një vajzë të re duke u puthur në dhomën e tij të shtratit, isha i frustruar dhe më dha një natë pa gjumë. Mendova se ai do të kthehej për të kërkuar falje, por ai nuk erdhi për gati 3 muaj, u lëndova vërtet, por faleminderit Dr.Dawn për gjithçka që bëri, takova Dr.Dawn gjatë kërkimit tim në internet, vendosa ta kontaktoj sepse unë pashë mijëra dëshmi për të, por tani duhet të rrëfej se ai është me të vërtetë një person i mirë dhe i sinqertë, ai ma ktheu të dashurin tim vetëm brenda 48 orëve, jam shumë i lumtur. Kontaktoni atë në Whatsapp nëse keni nevojë për ndihmë në jetën tuaj: +2349046229159
AntwortenLöschenEmail: dawnacuna314@gmail.com
Am fost frustrat și devastat când soțul meu a cerut divorțul. Apoi l-am contactat pe Dr. DAWN, după ce am văzut o mulțime de mărturii despre modul în care Dr. DAWN a ajutat atât de mulți oameni să restabilească pacea în căsnicia și relația lor,
AntwortenLöschenDe asemenea, am văzut cum a tratat diferite boli și a ajutat puțini oameni să trateze infertilitatea și am decis să-l contactez pentru ajutor,
Mi-a promis că mă va ajuta când după ce i-am explicat totul, i-am oferit tot ce mi-a cerut și și-a făcut treaba, acum soțul meu mă iubește atât de mult și mă tratează cu grijă. Casa mea este atât de liniștită și plină de fericire, totul datorită doctorului DAWN,
Contactați-l dacă în prezent aveți vreo problemă. El este WhatsApp: +2349046229159
E-mail: dawnacuna314@gmail.com